I.that takes place by chance or accident, casual, accidental, fortuitous (rare but class.): “concursio rerum fortuitarum,” Cic. Top. 19, 73; cf.: “concursus atomorum,” id. N. D. 1, 24, 66: “concursu quodam fortuito,” id. ib. 1, 24, 66: “cespes,” Hor. C. 2, 15, 17: “lutum,” Petr. 135: “contubernium,” Phaedr. 2, 4, 4: “subita et fortuita oratio,” Cic. de Or. 1, 33, 150: “bonum,” id. N. D. 3, 36, 87: “praesensiones non fortuitae (shortly before: non id fortuito accidisse),” id. Div. 2, 53, 109; cf. id. ib. 2, 7, 19: “clamores,” Quint. 10, 3, 30: “pugna,” id. 6, 5, 10: “sermo,” id. 10, 7. 13: “nihil esse inordinatum atque fortuitum,” id. 1, 10, 46.—In neutr. absol.: “etiam illa fortuita aderant omnia,” Quint. 6 praef. § 11; “6, 1, 5: fortuitorum laus brevior,” id. 3, 7, 12: “nihil tam capax fortuitorum quam mare,” Tac. A. 14, 3; 15, 48.—Hence, adv.: fortŭī^to (post-class. access. form fortŭī^tu , Lact. 1, 2; Vulg. Num. 35, 22. Also found in some MSS. and edd. in Plaut. Aul. 2, 1, 41; cf. Madv. ad Cic. Fin. 5, 11, 33; Hand, Turs. II. 743; but Ellendt defends it, ad Cic. de Or. 1, 24, 111), by chance, accidentally, fortuitously, casually (very freq.; “syn.: casu, forte, temere): ut mihi ne in deum quidem cadere videatur, ut sciat, quid casu et fortuito futurum sit,” Cic. Div. 2, 7, 18: “non enim temere nec fortuito sati et creati sumus,” id. Tusc. 1, 49, 118: “temere ac fortuito,” id. Or. 55, 186; id. Off. 1, 29, 103; Liv. 2, 28, 1; “reversing the order: partitio non est fortuito nec temere facta,” Cic. Sull. 4; 13: “non fortuito sed consilio,” id. Rep. 2, 16 fin.: “non fortuito aut sine consilio,” Caes. B. G. 7, 20, 1: donata consulto, non fortuito nata, Cic. Leg. 1, 8, 25: “immoderate et fortuito,” id. Univ. 13: “sive major aliqua causa atque divinior hanc vim ingenuit: sive hoc ita fit fortuito,” id. Fin. 5, 11, 33: “quod verbum tibi non excidit fortuito: scriptum, meditatum, cogitatum attulisti,” id. Phil. 10, 2 fin.: “fortuito in sermonem incidisse,” id. de Or. 1, 24, 111; cf.: “fortuito aliquid concluse apteque dicere,” id. Or. 53, 177.
fortŭī^tus (i long, Hor. C. 2, 15, 17; Phaedr. 2, 4, 4; Aus. Sept. Sap. de Solon. 3; short, Petr. Poët. Sat. 135; Juv. 13, 225; Manil. 1, 182), a, um, adj. forte; analog. with gratuitus,